4 سال پیش بود(81) که یکی از هم دانشگاهیام (میثم) که تو چت باهاش آشنا شده بودم،آدرس وبلاگش رو داد و ازم خواست منم یه وبلاگ بسازم.
اون موقع ها تازه وبلاگ نویسی ِ فارسی شروع شده بود و هنوز هم باب نبود.
یه روز تو یه کافی نت تو شهری که توش درس می خوندم قرار گذاشتیم و اونجا بهم یاد داد که چه جوری قالب وبلاگ رو Edit کنم.
از فرداش شروع کردم به وبلاگ نوشتن.
تو وبلاگ ِ مطالبی رو می نوشتم که جایی خونده بودم و خوشم اومده بود.
چند ماه بعد یه وبلاگ دیگه ساختم برای نوشته های خودم.
ولی زیاد توش راحت نبودم.مجبور بودم خودم رو سانسور کنم.
برای همین یه وبِ دیگه ساختم .
این یکی هم فیلتر شد!
آرشیوش رو به جای ِ دیگه ایی منتقل کردم واونجا نوشتم،ولی اینم فیلتر شد.
ضمن اینکه موضوع به خارج از اینترنت هم کشیده شد.
این شد که وبلاگ نویسی رو بیخیال شدم.
البته هراز گاهی میومدم،یه وبلاگ می ساختم،چند تا پست توش میذاشتم،بعد هم درش رو تخته می کردم!
همه جا رو هم امتحان کردم.
persianblog,blogspot,blogfa,blogsky,چند جای دیگه که اسمشون یادم نیست.
الان مدتیه یه وبلاگ جدید ساختم و برای اینکه مشکلای قبلی پیش نیاد،لینکش رو به کسی ندادم.
توش طرح ها و شعرا و نوشته های کوتاهم رو می ذارم.
تقریبا مشکلی نداره و کمتر مجبور میشم سانسور کنم.
ولی تعداد بازدید کننده هاش نسبتا زیاده و این زیاد خوشایند نیست!
وبلاگ نویسی فقط برای در اختیار دیگران گذاشتن ِ نوشته ها نیست.
مطمئنا افرادی هستن که به وبلاگ،مثل یه دفترچه شخصی ِ online نگاه می کنن.مثل e-mail!
لازم نیست حتما خونده بشن.می نویسن که برای خودشون نگه دارن.حتی شاید بعضی وقتا اینجا خیلی امن تر و راحت تر باشه!
خلاصه اینکه خواستم یه وبلاگ هم برای روزمره گی هام بسازم ببینم چه جوریه  D:
البته شب مره گی هم بهش اضافه میشه،چون اینجانب اصولآ خواب ندارم و 24 ساعت شیفتم D:
فعلا همینا!
زت زیاد D: